نوروز دراسلام
نوروز واژهای است مركب از دو جزء كه رویهم به معنای روز نوین است و بر نخستین روز از نخستین ماه سال خورشیدی آنگاه كه آفتاب به برج حمل انتقال مییابد گذارده میشود. و اصل پهلوی اینواژه نوك روچ یا نوك روز بوده است.
بیرونی در تعریف نوروز نقل میكند "نخستینروز است از فروردین ماه و از این جهت روز نو نام كردند، زیرا كه پیشانیسال نو است و آنچه از پس اوست از این پنج روز همه جشنهاست."مورخین ومحققان درباره جایگاه نوروز با هم اختلاف دارند. به نظر میرسد آریائیهااز مهاجرت به فلات ایران و هم مرز شدن با تمدن میانرودان سال را به دوقسمت تقسیم میكردند كه هر یك با انقلابی شروع میشد و دو جشن نوروز ومهرگان سرآغاز این دو انقلاب بودند. یعنی هنگام انقلاب تابستانی جشن نوروزگرفته میشد و زمان انقلاب زمستانی جشن مهرگان پاس داشته میشد. برخیمعتقدند كه جشن نوروز و مهرگان جشنی بوده است كه در ایران قبل از ورودآریائیها وجود داشته است و اقوام قبل از آریائیها كه در فلات ایران ساكنبودهاند به آن عمل میكردهاند.
"نوروز" را ایرانیان گرامی میدارند وآیینی است كهن كه گرچه طی هزاران سال دگرگون یافته، اما هرگز از میاننرفته و از سوی اقوام و مذاهب مختلفی كه در سرزمین ایران حضور پیداكردهاند، مهر تأیید خورده است. بدین سان امروزه نوروز از نمادهای بزرگ ووحدت بخش ملت ایران با همه تكثرهای قومی، مذهبی، فرهنگی و زبانیاست.آیینها و رسمهای مردم فرآیند الزامات و نیازهای درهم تنیده مادی ومعنوی، در پیوند جغرافیایی و شیوههای تولید و ساختارهای اقتصادی دورهایمختلفاند که برحسب ضرورت پیوسته در حال تغییرند و به مقولههایی که درژرفا معنا دارند پاسخ میدهند.
بقیه مطالب در ادامه مطلب
نظرات شما عزیزان: